Exxon Mobil opublikował swoje perspektywy energetyczne na 2017 rok. Pozornie nic wielkiego – wszystkie duże koncerny naftowe publikują co roku takie raporty. Nie są to biznesplany, ale jednocześnie mogą nimi zostać. Firmy inwestują w oparciu o prognozowaną przyszłość.
Opublikowane plany stały się niebywale istotne, kiedy Donald Trump wybrał Rexa Tillersona, Dyrektora generalnego Exxon, na Sekretarza stanu. Czytając perspektywy energetyczne, dowiadujemy się o poglądach szefa dyplomacji Stanów Zjednoczonych na temat prosperowania świata.
Jest to wizja, która miażdży “bezpieczne” ocieplenie poniżej 2 stopni Celsjisza – ograniczenie, na które zeszłego roku w Paryżu zgodziło się 195 narodów.
Tillerson publicznie deklarował poparcie dla działań klimatycznych, ale oczekuje, że Porozumienie Paryskie okaże się porażką.
Exxon przewiduje, że światowe zapotrzebowanie energetyczne wzrośnie o 25% do końca 2040 roku, pomimo podwojenia się efektywności energetycznej. Ropa i gaz ziemny będą dostarczać 60% zapotrzebowania energetycznego.
W tym scenariuszu emisje gazów cieplarnianych szczytują w 2030 roku, po czym zaczynają spadać. Dla porównania scenariusz “450” Międzynarodowej Agencji Energetycznej, dający 50% szans na pozostanie poniżej 2 stopniowego ocieplenia, przyjmuje, że emisje związane z energią zaczną spadać przed 2020 rokiem.
Moralny argument stanowiący podstawę analizy Exxon głosi, że brak energii zabija. Kraje rozwijające się mają prawo i okazję, by umacniać gospodarkę i korzystać z energii. Brakuje poczucia, jak nieskrępowana zmiana klimatu skrzywdzi tych samych ludzi. Zanieczyszczenie powietrza, niestabilność ekonomii i ryzyka geopolityczne idą w parze z poleganiem na paliwach kopalnych.
Koncerny naftowe zwykle prezentują swoje wizje w oparciu o obserwowaną rzeczywistość. Nikt nie chce, żeby świat stanął w płomieniach, ale obserwując tempo zmian, autorzy raportu uznali go za realistyczną prognozę przyszłości.
Za rządów Tillersona Exxon inwestował w technologie nisko-emisyjne, jednak nie były to znaczne środki. Rex zaznaczył, że potrzebny jest neutralny finansowo podatek węglowy. Jest to polityka popierana przez wielu ekonomistów.
Teraz, kiedy Tillerson przechodzi do służby państwowej (po zaakceptowaniu przez senat), może spojrzeć na perspektywy energetyczne nie jako nieuchronny skutek działań rynku, lecz jako kierunek, na który może wpłynąć.
Na podstawie artykułu z climatechangenews.com